Ονριλ

Σαν να μη νοιαζοτανε κάνεις πια. Οι καιροί είχαν αλλάξει για άλλη μια φορά και με αυτό τα συναισθήματα μας. Ήταν τόσο περίεργο γιατί ήταν πρωτόγνωρο. Ποιος θα το φανταζόταν ότι μια μέρα δεν θα υπήρχαμε; Ότι θα εξαφανιζομασταν τόσο απρόσμενα που ούτε η ιστορία δεν πρόλαβε να μας καταγράψει. Ειμασταν παράδοξοι. Ένα έκτρωμα της φύσης που δεν κατάφερε να σταθει σε αυτό τον πλανήτη. Όπου όλοι και όλα το απαρνηθηκαν. Δεν νιωσαμε πότε κατανοηση μήτε αποδοχή. Μα τελικά δεν είχε σημασία γιατί δεν αποζητουσαμε  κάποιο από αυτά. Ειμασταν ελεύθεροι. 

Ομπρέλα

Πόσο καιρό να θέλει για να φύγει η βροχή ;

Πόσο καιρό να θέλει για να φύγεις και εσύ ;

Αναρωτήθηκα καθώς περπατούσα τον δρόμο εκείνη την μέρα κρατώντας μια ομπρέλα 

και ξαφνικά σε είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Ήτανε τόσο απρόσμενο άλλα δεν με είδες, περπατούσες με μια κοπελιά την κρατούσες αγκαλιά

απ' ότι μπορούσα να διακρίνω της μιλούσες γλυκά, ήσουν ευτυχισμένος. 

Χαμογέλασα η αλήθεια είναι, από την μία πρέπει να χάρηκα που έδειχνες καλά από την άλλη με κυρίεψε ένα αίσθημα νοσταλγίας και είπα στον εαυτό μου, μήπως μοιάζαμε και εμείς έτσι κάποτε όταν είμασταν μαζί ή μήπως είμασταν πιο ευτυχισμενοί, δεν μπορούσα να θυμηθώ και έτσι προχώρησα, συνέχισα να περπατώ.

Λαχτάρα

Λαχτάρισα τον έρωτα σου , τα μάτια σου πάνω στα δικά μου

Τα κορμιά μας να γίνονται ένα κάτω από το ξέφωτο της αυγής

καθώς φιλούσες και τραβούσες τα ζουμερά χειλάκια μου.

Λαχτάρισα να σε πέρνω στην αγκαλιά μου και να σου χαμογελώ

να σου λέω οτι θα 'μαι για πάντα εδώ.

Λαχτάρισα τις ξέγνοιαστες βόλτες μας, χωρίς λόγο και σκοπό

χώρις να έχουμε ούτε μια δραχμή. Να μας γεμίζει χαρά ο έρωτας μας,

η αθώα ελπίδα οτι θα είμαστε για πάντα μαζί.

Λαχτάρισα το να με έχεις σαν πριγκίπισσα κυριολεκτικά

να με φροντίζεις να με σέβεσαι, να με νοιάζεσαι και να με αγαπάς.

Λαχτάρισα το μοναδικό βλέμμα σου να με κοιτά

να μου μιλάς χωρίς φωνή μονο με την ψυχή.

Λαχτάρισα το χαμόγελο σου, είτε ήταν κάτι αστείο που είχα πεί

είτε ήταν μια αμήχανη μου στιγμή ήτανε πάντα όμορφο.

 

5:24:4/9

I didn't try this time and that was your fault.
I have learned to fight but with you alone.
Do not serenade my heart, speak the truth.
If you do not want to be free then do not come to me.
I know I intimidate you, so why still looking at me?

I have always been here and you somewhere else.
I do not want to talk cause I got nothing to say anymore.
I fought so many battles but never won the price, to get close to your heart.
I once knew you but I cannot say the same now
You once knew me but I am not the same now

I got tired and filled with scars after this long term war
but was I fighting for you or for myself? I don't know.
I could not conclude so I gave up.

The fighting is over and so is the war.
I  might have lost a piece of my heart and my mind
but hope was always like a fuel it was what kept me going.
My survival potion..