Περπατώντας

Σκέφτηκα πολλά, λίγα είπα δεν ξέρω τι γίνεται σε αυτή τη κοινωνία. Περπατώ και κάνω ταξίδια καθημερινά αλλά ακόμη να καταλάβω.. Προς τα που πάμε? Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να ζουν δεν κοιτάν ούτε τον ουρανό δεν μπορούν να πάρουν μια κανονική ανάσα.. Βαδίζω σε άγνωστα λημέρια κάποιες φορές μπας και δω κάτι καινούργιο, διαφορετικό. Μα παντού τα ίδια κ αναρωτιέμαι πως φτάσαμε όλοι εδώ.. Άνθρωποι να περπατάνε με σκυφτά κεφάλια. Να σε κοιτάζουν με πόνο αναγνωρίζω την μοναξιά σου . Το ξέρω πολύ καλά αυτό το βλέμμα κάποτε το είχα και εγώ βαδίζαμε μαζί σαν δυο καλά φιλαράκια δεν την έκρυβα με κοιτούσες και την έβλεπες τριγύρω μου. Μην ρωτήσεις το τι άλλαξε, τίποτα δεν άλλαξε απλά μετά από κάμποσο καιρό την ξέχασα.. Μέρα πάρα μέρα ξεχνούσα ότι ήταν δίπλα μου ή μέσα μου γνώρισα καινούργια κολλητάρια... Δεν λέω που και που έρχεται και μου λέει ένα γεια μα προσπαθώ και την διώχνω μακρυά. Ξέρεις δεν είναι κακία μερικές φόρες την αναζητώ και εγώ από μονη μου.. 
Μα δεν είναι για να την κάνεις παρέα συχνά.. Ξες.. 
Και όπως συνεχίζω τον δρόμο μου ακούω γέλια χαρά και λέω δεν μπορεί ονειρεύομαι , γυρνώ και παρατηρώ μια παιδική χαρά κάτι παιδιά παίζανε και γελούσαν.. Μου κάνε πολύ εντύπωση πως αυτά δεν τα είχε φίλη η μοναξιά? Πως ξέφυγαν από αυτή. Πάω δίπλα σε ένα παγκάκι και τα παρατηρώ και προσπαθώ να καταλάβω το μυστικό.. Δεν μπορώ τους ρωτώ. Μα αυτά με κοιτάνε με χαμόγελο που με κάνει να απορώ. Πως γίνεται αυτό. Φαίνεται ότι τίποτα δεν τους αγγίζει έχουν φτιάξει έναν κόσμο μοναδικό όπου για να εισέλθεις πρέπει να γίνεις σαν αυτό, το μικρό το μωρό παιδί..σαν αυτά.. Τα ζήλεψα αλήθεια. Μακάρι και εμείς οι μεγάλοι να μπορούσαμε να δούμε σαν και αυτά.. Να βλέπαμε την αξία σε πράγματα ορατά και όχι εικονικά. Να μπορούσαμε να είμαστε λίγο πιο πολύ αληθινοί λίγο πιο πολύ αγνοί.. Κάτι τέτοιες σκέψεις με κυρίευαν ετσι όπως βαδιζα γοργά γοργά στο άγνωστο..

Preposterous!

I felt embarrassed when your words made love to my soul. The feeling was preposterous.. How come I enjoyed it so much? And how come it was all so simple?

well?

After conquering what you ve desired for a long time and after the feeling of a victor fades away then what remains? Is it your selfish lust of keeping it just to ease your pride? Or is it of admitting your defeat against your momentary desire? Is it then real? Your desire? Are you then a victor or just a loser?

Mummy

Αν η αγάπη ειναι ποίημα τότε σίγουρα κάπου θα το εχω διαβασει. Αν η αγάπη ειναι αίσθημα τότε σίγουρα το εχω νιώσει στην αγκαλια της μάνας μου. Αν η αγάπη ειναι πόνος τότε καπου κάποτε ήταν γλυκός. Αν η αγάπη ήταν άνθρωπος θα ήταν αγαθή κ αγνη.

wake up

Οσο και αν προσπάθησα άλλο τόσο αποτύγχανα μέχρι που κατάλαβα ότι δεν είναι θέμα προσπάθειας μα θέμα αποδοχής. Όσο και αν προσπαθούσα δεν καταλάβαινα δεν ήξερα απλά αποδεχόμουν μέχρι που βαρέθηκα. Και τότε τίποτα δεν έμεινε. Πάρα ο φόβος του να χάσω κάτι που θεωρούσα δικό μου. Άλλα δεν ήταν ποτέ τελικά, αυτή ήταν η αλήθεια και αυτό ήταν που έπρεπε να αποδεχτώ... Ήλπιζα ότι ήταν ένα κακό όνειρο μέχρι που συνειδητοποίησα ότι ήταν η πραγματικότητα που δεν ήθελα να δω...

Καλοκαιρι

Καλοκαίρι με καυτερό καιρό Και χωρίς ρευστό Όλα κυλάνε ήρεμα μα καπου υπάρχει και η αδιαφορία ίσως και μια φοβία. Όλα αλλάζουν γρήγορα δίχως να το πάρουμε χαμπάρι. Όλα χαλαρά και ήρεμα. Κλειστηκαμε στην απαισιοδοξία μας. Αποδεχθηκαμε την ήττα που μας παρουσιασαν καποιοι αλήτες που όλα υπογείως κανονιζανε.. Ξύπνιοι ήταν αυτοί κ εμείς κατευθυνουμενοι απευθυνομασταν με το πιο χυδαίο τρόπο στον συναθρωπο. Λες κ είμασταν τιποτα διαφορετικόι ή κ ανώτεροι. Ψάχναμε να ρίξουμε ευθύνες αφού τις δικές μας δεν είχαμε αρχιδια να παραδεχθουμε. Ξεφτιλιστηκαμε μάλλον. και που έχουμε λογική ως θείο δώρο παλι δεν κατάφερε να κρύψει την πραγματική μας προέλευση.. Ζώα είμαστε μα με εγωισμό. Φυσικά και εννοείτο ότι είμαστε καλύτεροι απο τον καθένα. Αυτή ειναι ομως και η καταρουλα μας.. Να πεθαίνουμε μόνοι.

Μπακ

Τι και αν με ερωτεύτηκαν; ακομα κ εκεί έκλαψα. 
Τι κ αν με αγάπησαν ακομα κ εκεί με πληγωσαν.
τι κ αν ήμουν η πιο όμορφη κοπέλα στα μάτια τα δικά τ σημασία δεν είχαν καμια. 
Ο ρομαντισμός δεν υπάρχει πια για αυτο ας τα γλυκόλογα κ πηδα με ασύστολα.
Μάλλον η ευαισθησία μου ειναι η ευθανασία μου.
Είτε δίνεις είτε παίρνεις ποτε ευχαριστημένος δεν θα σε..  
Γαμα το χθες κ χτισε το σημερα. 
Γαμα το αυριο κ έλα να ζήσουμε το γνώριμο.

Σκεφτηκα

Το θέμα δεν είναι τι είναι λάθος αλλα τι αληθινό.

Ειπα

Ήρθες και μου πήρες τα μυαλά τωρα ψάχνεις πως να φυγεις μακρυα. Μα ενα έχω να σου πω μπορεί να μην το μετανιώσεις μπορεί να μην το ξαναεπιδιωξεις μα μέχρι το κόκκαλο θα με νιώσεις... Και μετα. Μάλλον θα μείνει ενα τιποτα μέχρι η ιστορία ίδια να ξαναγίνει γρηγορα..με πρωταγωνίστρια καποια άλλη κοπελια. Μα θα με θυμάσαι... Μου ειπανε πως μόνο μια τρελη μπορεί να σε κυνηγήσει. Έγινα τρελη μέσα από τα δικά μου πάθη ακολούθησα εσένα και μες τη τρελα αυτή καταφέραμε κ φτιάξαμε κατι από μια στάχτη. Μπορεί να μην μπορω να σε πείσω ή να σου δείξω. Μπορεί όντως να μην σε καταλαβαίνω και να σε τρελαινω. Ακομα μπορεί να θεωρείς ότι η αγάπη δεν είναι αρκετή μα η τρελα μου ειναι χειρότερη.πιιο δυνατή. Έχει συνδυασει πολλα αισθήματα με πολύ πόνο και έτοιμη ειναι να συγκρουστεί με τον δικό σου. Το θέμα δεν ειναι να μου δώσεις ευκαιρία το θέμα ειναι να πιστέψεις σε μας ακομα και όταν κάνει κρυο.

Yes

Go play a video game while I paint my nails. Grab some beers while I pack my hair. Choose a playlist while I get prepared. You say the words and I start the spell.

Memory

I woke up feeling like I m livin in the 90s. Life goes slow, retro music talks about hope, clothing  displayed the happiness of the soul. Love was everything and I felt like a hippie. I imagined us dancing in the corner of the street. Dancing to the street musicians and laughing like crazy you could see we were high on happiness. ThenI turned and say to you I want you now tomorrow the next after that and the next after that then you kissed me and looked at me deeply as you always did. I could feel the butterflies running all over my body. Your kiss was so refreshing I thought it was as sweet as the nectar of the ancient gods. Your touch was breathtaking whenever you pulled me close my body would tremble. And then you would look at me with that satisfying look. My bad boy got me where he wanted and i was powerless infront of this beauty carved into flesh. I wanted to devour him and make him mine but he wouldn't allow me to have it my way so easily.  He 'd play with me first. Never once gave me a clue on how it will start or finish I just had to lay down and enjoy the show.. Such a cocky manner  , I could smell his manhood. He would grab my wrist with one hand and with the other my hair. My head would go back simultaneously I would catch his face coming up to mine accompanied with his lips. As he reached my chine he kissed me. Went a little down kissed me. Climbed a little up reached my lips and kissed the side of it. Shamelessly I moaned while my eyes were close and I was biting my lips. 
His eyes then reached mine,his stare then opened my eyes we could see the pleasure in each others eyes. I could see how much he wanted me. And he could see how much I wanted him...

Σκεψη

Κατέβηκα μια στιγμή απ τον ουρανό να δω την πραγματικότητα Και ένιωσα ακατάλληλη Προφανέστατα δεν υπήρχε θέση εκεί για μένα Ετρεξα να γυρίσω πίσω Και η πόρτα ήτανε κλειστή με σημείωμα δεν μπορείς να ξαναμπεις.
Αρχικά γέλασα χτύπησα την πόρτα κ μετά φώναξα με όλη μου τη δύναμη μα σαν να μην με άκουγε κάνεις. 
Και τότε ένιωσα μόνη τόσο μόνη όσο δεν είχα νιώσει πότε άλλοτε. 
Με κυρίευσε ένας θύμος, μια απογοήτευση. Δεν μπορούσα να καταλάβω ή απλά δεν ήθελα να δεχτώ το τι γινόταν. Και κοίταξα τριγύρω και το μόνο που έβλεπα ήταν τέρατα. ένα είδος που δεν μπορούσα να εξηγήσω
Ένα προσπάθησε να με πλησιάσει και απλά ούρλιαξα.
Τόσο που ένιωσα να σκίσιμο μες τον λάρυγγα μου.
Άρχιζα να τρέμω. 
Έβαλα τα χέρια μου στα μάτια μου. 
Και ξαφνικά ένιωσα ένα άγγιγμα έτρεμα στην ιδέα να κοιτάξω ψηλά .
Κ αν πέθανα εδώ? Τι έκανα να το αξίζω αυτό?

Ενος Κοριτσιου

Αχ βρε καρντάση μου το βασανο μου να σου ειπω 

μιαν ιστορια αληθινη, δικιας μου προσωπικης 

απ τα στηθη μου βγαλμενα να τ ακουσει ο καθενας

Πονάει η ψυχουλα μου σε λεω

Πονάει η ψυχούλα μου

Ήρθε και πήρε την καρδούλα μου

ενα κοπελι απο δω τριγυρω 

ενα δειλινο σαν αυτο

και έμεινα μοναχουλα μου

Τώρα στους δρόμους αυτούς περιπλανιέμαι

Ελπιζωντας να τονε βρω και να με δωσει ότι με πήρε.

Να μπορέσω μετά να τόν εδιαγράψω από την μνήμη μου
γιατί τη χαρα μου πήρε και με πονο με άφησε.

Με παραπλάνησε..
Μου εδώκε μια ευτελή καραμελιτσα που οσο περνουσε ο καιρος

η γλυκιά γευση όλο και πιο πικρία εγινοταν.

Πήγα στο πιο σκοτεινό μέρος της ψυχής μου να δωθω σε αυτηνα

αφού αβάσταχτος ήτανε ο πόνος που με άφησε να κουβαλήσω μοναχη μου.

Μα όσο περπατούσα αυτόν τον σκοτεινό δρόμο

Ένα φως με τραβούσε πίσω.. Ήτανε η ελπίδα.

Μου πε μην ανησυχείς ουδείς πόνος κρατα παντοτινά.
Θα περάσουνε όλα στα κοντινα

Την επίστεψα γιατί με την αλήθεια ακουσα πως ήτανε ξαδελφια.

Μα οπως πήγαινα προς αυτην αισθανομαι ενα χέρι να με ακουμπα..ητανε ο ερωτας.. 

Δεν ήθελε να ελπιζω, ήθελε αυτό που ήθελε. Να μην υπαρχει η προσμονη 

να μπορει να δωθει στον αγαπημένο της που τόσο λαχταρουσε

Ζητουσε εκείνο το παλικαράκι που μου επηρε τα μυαλά

που με κάνε να χαμόγελω ολοχαρα 

οπως ενιωθα οταν ημουνα παιδι μοναχα.

Οταν με παίρνε αγκαλιά και η καρδούλα μου τρεμοπαιζε κρυφα

που τα φιλια του με αναστατωναν και τα χάδια του με τρελαιναν καθε φορα.

Εκεινον που ερωτευτηκα πραγματικα.

Μα εκείνος καλά το ήξερα δεν θα γυρνούσε ποτε ξανα

είχε πάρει δρόμους μακρινούς 

ειχε επιλέξει αλλά μονοπάτια που 'εμάς' δεν είχανε σε αυτά..

Άλλη μάλλον θα ταν η ιστορία και αυτουνού 

απλά που και που 

όταν ανάβει ένα φου

ελπίζω να μαι και γω,

να μαι καπου στον νου του..