Θα ΄ταν αδικο

Θα ΄ταν αδικο αμα δεν πηγαινα μπροστα και έμενα πισω στη μοναξια.

Θα 'ταν αδικο να 'μαι σκατα αφου μπορω να χαμογελω με ξεγνοιασα.

Θα 'ταν αδικο να μην ηξερα την αξια μου μεσα απο την καφριλα μου.

Θα 'ταν αδικο να μην ειμαι καλα για συμφεροντα μη υπαρκτα.

Θα 'ταν αδικο να ειχα καρδια και να την πληγωνα συχνα.

Θα 'ταν αδικο να μιλω για συναισθημα οταν δεν εχω καταλαβει το αισθημα.

Θα 'ταν αδικο να περιμενα χωρις να εδινα.

Θα 'ταν αδικο να ειχα ελπιδα και να μην εβλεπα την αληθεια.

Θα 'ταν αδικο να επιζητουσα την γνωση ενω δεν εχω "νιωσει"

Θα 'ταν αδικο να εψαχνα το νοημα μιας ιστορια χωρις ουσια.

Θα 'ταν αδικο να διαβαζα και να μου αμαθης.

Θα ταν αδικο να κατανοοω και να μην επικροτω.

Θα 'ταν αδικο να περιφερομαι και να υπαρχω χωρις να ζω και να εκφραζομαι

Θα 'ταν αδικο να μην εδινα αγαπη αφoτου ειμαι γεματη απο αυτην.

Θα 'ταν αδικο να με λενε ελενη και κανενας να μην με ξερει.



Το "θα ταν αδικο" ειναι ενα ποιημα προσωπικο,δικο μου για μενα. Ηθελα απλα να το μοιραστω μαζι σας. Σας ευχαριστω.

"ΒΟΡΕΙΑ"

Βορειοι ανεμοι χτυπανε την  καρδια

Ερχονται και φευγουν δυνατα

Αρπαζοντας το κορμι γοργα

με την μουσικη χαρωπα.

Εχω την τρομπετα να με τραβα

σε αγνωστα νερα. 

Βλεπω με μια ματια

Το αγνωστο να με κοιτα.

Και σκεφτομαι ξαφνικα

δεν θελω να κολυμπησω στα βαθια.

Βλεπω τον φοβο να με κρατει

τον τρομο να επικρατει

Η συγχυση περνει μπρος

και ολα τα διαλυει καθοδος

Νιωθω να με εξιταρει

ολο αυτο που περναει

Παντα με τη περιεργεια συναισθηματων

Διαχωριζομαι και μπερδευομαι

Αναρωτιεμαι και σκεφτομαι

Δεν ξερω αμα ειναι παγιδα

ξερω ομως οτι ενδιαφερομαι.

"ΚΑΠΑΡΟ"

Γιατι να συμβιβαστω με οτι δεν ειναι αρκετο

Οτι δεν προσφερει δεν συμφερει

Η μεση κινηση φερνει συγχυση

Η λυση δεν ειναι η λυπηση

Η πραξη πρεπει να δοκιμαζει

Την αντοχη και την επιμονη

Για να κοπιασει η λεξη στο χαρτι

Οπου παει ας με βρει

Απο οπου ερθει ας σωθει

Οπου ειναι θα φανει

Για αυτο κανε πιο κει