Ενος Κοριτσιου

Αχ βρε καρντάση μου το βασανο μου να σου ειπω 

μιαν ιστορια αληθινη, δικιας μου προσωπικης 

απ τα στηθη μου βγαλμενα να τ ακουσει ο καθενας

Πονάει η ψυχουλα μου σε λεω

Πονάει η ψυχούλα μου

Ήρθε και πήρε την καρδούλα μου

ενα κοπελι απο δω τριγυρω 

ενα δειλινο σαν αυτο

και έμεινα μοναχουλα μου

Τώρα στους δρόμους αυτούς περιπλανιέμαι

Ελπιζωντας να τονε βρω και να με δωσει ότι με πήρε.

Να μπορέσω μετά να τόν εδιαγράψω από την μνήμη μου
γιατί τη χαρα μου πήρε και με πονο με άφησε.

Με παραπλάνησε..
Μου εδώκε μια ευτελή καραμελιτσα που οσο περνουσε ο καιρος

η γλυκιά γευση όλο και πιο πικρία εγινοταν.

Πήγα στο πιο σκοτεινό μέρος της ψυχής μου να δωθω σε αυτηνα

αφού αβάσταχτος ήτανε ο πόνος που με άφησε να κουβαλήσω μοναχη μου.

Μα όσο περπατούσα αυτόν τον σκοτεινό δρόμο

Ένα φως με τραβούσε πίσω.. Ήτανε η ελπίδα.

Μου πε μην ανησυχείς ουδείς πόνος κρατα παντοτινά.
Θα περάσουνε όλα στα κοντινα

Την επίστεψα γιατί με την αλήθεια ακουσα πως ήτανε ξαδελφια.

Μα οπως πήγαινα προς αυτην αισθανομαι ενα χέρι να με ακουμπα..ητανε ο ερωτας.. 

Δεν ήθελε να ελπιζω, ήθελε αυτό που ήθελε. Να μην υπαρχει η προσμονη 

να μπορει να δωθει στον αγαπημένο της που τόσο λαχταρουσε

Ζητουσε εκείνο το παλικαράκι που μου επηρε τα μυαλά

που με κάνε να χαμόγελω ολοχαρα 

οπως ενιωθα οταν ημουνα παιδι μοναχα.

Οταν με παίρνε αγκαλιά και η καρδούλα μου τρεμοπαιζε κρυφα

που τα φιλια του με αναστατωναν και τα χάδια του με τρελαιναν καθε φορα.

Εκεινον που ερωτευτηκα πραγματικα.

Μα εκείνος καλά το ήξερα δεν θα γυρνούσε ποτε ξανα

είχε πάρει δρόμους μακρινούς 

ειχε επιλέξει αλλά μονοπάτια που 'εμάς' δεν είχανε σε αυτά..

Άλλη μάλλον θα ταν η ιστορία και αυτουνού 

απλά που και που 

όταν ανάβει ένα φου

ελπίζω να μαι και γω,

να μαι καπου στον νου του..